Dag internet, vandaag begin ik mijn eigen blog. Maar waarom? Dat zal ik uitleggen.

Sinds kort zit ik op naailes. Ik zocht een nieuwe hobby, een vriendin deed het ook en was enthousiast, er was plek in haar les en dat was dat. Naaien leek mij leuk om verschillende redenen:

1. Als vrouw wel een autolamp kunnen verwisselen maar voor een broek korter maken nog steeds je moeder lief aan moeten kijken, dat voelt niet goed;

2. Als ik mijn kleren zelf maak weet ik zeker dat ik wat dat betreft niet per ongeluk bijdraag aan kinderarbeid of andere onfrisse zaken;

3. Het resultaat van wat je doet is meteen zichtbaar, en aangezien dat op mijn werk niet zo werkt vind ik dat wel heel verfrissend.

Goed. Na een aantal lessen had ik mijn eerste rokje in elkaar genaaid. Trots dat ik was! Alleen één probleem: ik was alleen thuis, niemand om mijn trots mee te delen. Dat ‘probleem’ wil ik verhelpen door mijn blog. En om voor mijzelf een mooi overzichtje te hebben van wat ik allemaal maak. En stel nou dat iemand dat nou leuk vindt om te lezen, dan is dat helemaal mooi meegenomen.

Iemand vroeg mij overigens of het nou goedkoper was, dat zelf naaien. Nou eh, nee. Voor mijn rokje heb ik gekocht: een naaimachine, stof, draad, naailessen, vlieseline, een rits, een naaidoos, naalden, spelden, rijgdraad, een x-aantal uren werk en nog veel meer. Al met al is het dus een dure rok geworden, maar dat mag de pret niet drukken. Je moet het toch zien als een investering he?

Inmiddels ben ik een poosje bezig en heb ik naast mijn 1e rokje ook mijn 2e rokje gemaakt, en ook mijn1e en 2e jurkje. Mouwloze jurkjes, want mouwen aannaaien, dat kan ik nog niet. Dat hoop ik met jurk nummer 3 te leren van de naai-juf. Tot zover mijn eerste post. Foto’s van mijn creaties volgen wellicht (probeer jezelf via de spiegel maar eens voordelig op de gevoelige plaat vast te leggen, dat is een kunst op zich!).