De col van de Sewaholic Renfrew is vast één van mijn meest gebruikte patroondelen ooit. Het shirt zelf maakte ik drie keer, heel lang geleden. Onlangs trok ik het weer eens uit de kast, geïnspireerd door de toffe exemplaren van Hila van Saturday Night Stitch. Als eerste gebruikte ik een stof die ik al een hele poos had liggen. Het is eigenlijk een restje, ik maakte er eerder een Grainline Morris blazer van. Die was niet zo’n succes, hij paste niet zo goed. Ik herinner me nog dat de stof in de online shop waar ik hem kocht als katoen werd verkocht, maar er zit helaas voor een heel groot deel polyester in. Op zich is dat niet zo’n probleem en draagt het prima, alleen polyester gaat altijd zo snel naar zweet stinken in de oksels. Om dat zoveel mogelijk te voorkomen gebruikte ik voor de mouwen een zwarte katoentricot.
The cowl of the Sewaholic Renfrew is probably one of my most used pattern pieces. I didn’t use the pattern itself nearly as many times. Recently I was inspired by Hila from Saturday Night Stitch, and pulled it out of the closet again. For the first one I used a fabric that has been in the stash for a long time. It’s a remnant actually. I used it to make a Grainline Morris blazer, but that one wasn’t a succes, the fit wasn’t quite right. Also, I remember the online shop where I bought this fabric listed this as a cotton knit, but sadly it has quite a high polyester content. Not a problem per se, but I find that polyester fabrics tend to get smelly at the armpits. To prevent that, I used a plain black cotton knit for the sleeves.
Over de combinatie van de twee stoffen ben ik heel tevreden. Over de pasvorm wat minder. Op de foto hierboven kun je duidelijk zien dat ‘ie wat aan de strakke kant is aan de bovenkant van de rug. De stof rekt niet zoveel, en dan komt de pasvorm wat preciezer dan bij een rekbaardere stof. Tijdens het naaien van deze sweater ontdekte ik dat de ‘afstandsmeter’ (wat is daar het goede Nederlandse woord voor?) van mijn lockmachine 1,5 cm van de rechter naald zit, en niet van de linker naald. Waar ik dacht op 1,5 cm te naaien, was dat dus eigenlijk op 1,7. Dat maakt op zich niet heel veel uit, maar wel als je stof niet zoveel rekt. Had ik dat geweten, dan had ik ongeveer een centimeter extra ruimte gehad en ik gok zo dat dat precies genoeg was geweest om het trekken op de rug tegen te gaan.
I quite like the combination of fabrics. The fit I don’t like as much. As you can see above, it’s a bit tight at the upper back. This fabric doesn’t have much stretch, and while sewing this sweater I found out that the seam guide of my serger is actually at 1,5 cm from the right needle, instead of from the left. So where I thought I was sewing at 1,5 cm, I was actually sewing at 1,7 cm. That gave me almost a centimetre less in width, which would probably have prevented those upper back wrinkles.
Maar dat is niet het enige. Het armsgat en de mouw zitten ook niet helemaal goed. Het trekt bij de halsbies en het armsgat is te hoog.
But that isn’t the only issue. The sleeve and the armscye aren’t completely right either. The front pulls at the neck band and the armscye is too high.
Om dat te verhelpen deed ik bovenstaande aanpassing. Eerst dacht ik dat de halsbies niet goed aangezet was, of dat ‘ie te kort was. Een beetje trekken her en der deed me realiseren dat de hoek van de schoudernaad niet goed was. In mijn beleving zou door deze aanpassing het armsgat ook lager worden. Omdat ik de mouw wat ‘vol’ vond in de mouwkop paste ik die niet aan.
To solve this I adjusted the pattern as above. At first I thought I had made a mistake with the neck band, but a bit of pulling here and there made me realise that the shoulder slope wasn’t right for me. Because there was some ease in the sleeve cap I didn’t adjust that.
Vervolgens maakte ik deze. De stof is een restje van mijn Opal vest, een superfijne stof. Mét meer rek, dus geen rimpels op de rug. Wel een beetje teveel lengte, maar dat wist ik al en eerlijk gezegd had ik geen zin om dat aan te passen. Dat hoort ook een beetje bij sweaters toch? 😉
Then I made this one, from leftover fabric from my Opal cardigan. It’s such a great fabric, and it has much more stretch, so no more pulling at the upper back. There is a bit of a sway back thing going on, but to be honest I couldn’t be bothered to adjust the pattern for that. It’s just how a sweater looks right? 😉
Het lijkt zo een stuk beter bij het armsgat. Geen getrek meer bij de bies. Maar nog wel wat plooien in de oksel.
It looks as it fits better at the armscye. No more pulling at the band. It still has this pooling at the armpit though.
Nog steeds een te hoog armsgat, denk ik. De zwarte lijn is waar de naad zit, en de rode lijn is waar die ongeveer zou moeten zitten. Als ik mijn arm omlaag heb, loopt het bovenlijf door tot ongeveer 3,5 cm op mijn arm. Door de soepele stof merk ik dat niet, maar het is natuurlijk niet hoe het hoort.
The armscye is still too high, I guess. The black line is the seam, and the red on is where it should be. If I don’t raise my arm, the bodice end about 3,5 cm down my arm. It’s not uncomfortable because of the nature of this fabric, but it’s not like its supposed to be.
En nu twijfel ik een beetje. Zal ik nog verder frutten aan het armsgat? Ik kan het natuurlijk 3,5 cm verlagen, maar dat lijkt me best veel. Ik kan het armsgat en de mouw ook vervangen door een exemplaar waarvan ik weet dat het me goed past, zoals bijvoorbeeld de Plantain. Wat zou jij doen?
And now I’m in doubt a bit. I could try and adjust the armscye and sleeve. Lower them by 3,5 cm, which seems a but much. Or I could swap them out for one that I know fits (probably the plantain). What would you do?
IngeMaakt 