De laatste tijd ben ik flink aan het patroontekenen geslagen. Viel het erg op? 😉 Nu vraag ik me er wel wat over af, en ik ben benieuwd naar jullie mening hierover.
Lately I’ve been making some patterns and really enjoying it. You have probably noticed 😉 Doing so, I started wondering about something, and I’d like to hear your opinion about it.
In hoeverre is het erg om een bestaand naaipatroon te gebruiken als inspiratie om zelf een patroon te maken? Ik deed dat met dit en dit patroon, dat is gebaseerd op de Crepe van Colette patterns. Maar aangezien ik dat patroon ook heb gekocht, lijkt me dat geen probleem. Maar hoe zit het als je het patroon niet hebt gekocht, en je maakt een patroon dat er precies op lijkt? Een patroon alleen voor jezelf, niet voor commerciele doeleinden?
Is it a bad thing to use an existing sewing pattern as inspiration do make your own? I did that with this and this pattern, which is based on Colette’s Crepe pattern. Since I own that pattern, I’m sure it is no problem at all. But what if you don’t own the pattern, and you make one that looks exactly like it? A pattern just for personal use, not for commercial purposes?
Vandaag heb ik een patroon gemaakt dat er precies zo uitziet als de Hazel, ook van Colette. Ik had natuurlijk het patroon kunnen kopen maar besloot om er zelf eentje te tekenen, want:
– doen = leren, en het ontwerp leek me een uitdaging en tegelijkertijd simpel genoeg om te kunnen maken.
– Colette patronen passen mij over het algemeen niet zo goed, dus het scheelt veel aanpassen want ik weet bijna zeker dat mijne wel past
– een patroon tekenen is sneller dan een pdf patroon printen en in elkaar puzzelen
Today I made a pattern that looks just like the Hazel, also from Colette patterns. Ofcourse I could have bought the pattern but decided on making one because:
– doing = learning, the design looked like a achievable challenge to me
– Colette patterns don’t fit me that well so I save myself lots of time adjusting, since I am almost sure my pattern fits
– making a pattern is much faster than printing and assembling a pdf pattern.
Maar het voelt niet helemaal lekker, om een ontwerp zo te kopieren. Ik heb wat gegoogeld maar ik kon er niet heel veel over vinden, of dit nou wel of not done is. Heather B heeft een post geschreven over haar Fauxneta, en Megan Nielsen zegt er in de comments op deze post iets over. Verder vond ik niks. Dus ik tast een beetje in het duister. Wat vinden jullie? Is het ok om zo een patroon na te maken of zou ik eigenlijk het patroon alsnog moeten kopen om zo toch te betalen voor het ontwerp?
Ik ben benieuwd!
But I feel a bit weird about it. I googled but couldn’t find a lot of information on this subject. Heather B wrote a post about her Fauxneta, and Megan Nielsen wrote about it in the comments on this post. That’s all I could find. So I’m a bit in the dark here. What do you think? Is it ok to make your own pattern based on an existing pattern you don’t own? Should I buy the pattern anyway as a way to pay for the design?
I’m curious what the opinions are on this subject!
IngeMaakt 
That’s an interesting question! I’ve felt a twinge of guilt before when doing knockoffs of patterns. I always because the original patterns were expensive and seemed easily achievable by modifying another pattern. I figure that if the pattern is that easy to imitate, then I’m within my rights to try. I think that as long as you reference the inspiration, anyone reading your blog would be just as likely to go buy that pattern as to copy it like you!
Yes, it’s that twinge, it feels like taking advantange of someone else’s hard work. I think you’re right about the difficulty, if it’s not that hard, you might as well give it a try 🙂
Dit vind ik ook een heel moeilijke. Ik heb niet zo’n probleem met het ‘kopiëren’ van kleding uit winkels omdat ik het origineel sowieso niet zou kopen (meestal is er iets dat me niet aanstaat) of omdat ik toch nog een hoop dingen aanpas… Maar patronen kopiëren, en zeker van kleine bedrijven, ligt toch wel anders. Als het om een patroon gaat dat heel erg basic is vind ik het niet zo erg, zeker als er gelijkaardige patronen op de markt zijn. Maar een patroon met heel herkenbare en originele details gaan kopiëren vind ik niet ok, dan koop ik liever gewoon het patroon.
Ja kleding uit een winkel vind ik ook geen probleem, ook omdat dat vaak onderdeel is van massaproductie en al weinig origineel is. En inspiratie halen uit de Burda of de Knip en daar dan iets grofweg van namaken is voor mijn gevoel ook minder ‘erg’ dan van een kleiner bedrijf. Misschien voelt dat ook zo omdat die kleinere bedrijven een eigen gezicht hebben, dat wij kennen van hun blog en andere social media, alsof je stiekem dezelfde jurk koopt als je vriendin? Ik ben er nog niet helemaal over uit.
As long as it`s not for commercial use, and you reference your inspiration, sould that be okay. I don`t feel any guilt when doing so with a burda pattern. But i can understand your weird feelings when doing so with a independ designer. But still, that should be okay.
I think the commercial use is important too. And doing so with a Burda pattern or any other pattern from a big company just doesn’t feel as bad as kind of knocking off a design from a smaller company. Is that the result of their way of approaching their customers/the sewing community? I might still just buy the pattern to hush my conscience 😉
It’s nice to have someone write about this, because I’ve been struggling with the same question. When the Parisian top was released I really really wanted it, but I realised it was basically a Renfrew with a Peter Pan collar so I made it myself. But when so many people mentioned the Parisian Top when I posted something about it on Instagram, I felt terribly guilty and bought the pattern anyway. Which is stupid since I’ll never make the actual pattern. About the same goes for one of the dresses I made just a few weeks ago, I wanted a Flora dress but I’d heard that getting the fit right was a pain in the ass so I decided to mash up some patterns I had to try and recreate it. It wasn’t completely the same since it was an actual wrap dress, but any blogger would have seen where I got my inspiration. I would never claim these as my own designs and I think that as long as you do this just for yourself it would be okay, especially since you use them as an exercise to become better at drafting. I’d just reference your inspiration and explain why you ‘copied’ just like you did here.
I didn’t notice that the Flora was your inspiration, I just thought it was a very smart mashup of two patterns ☺️ I might still buy the Hazel just like you did with the Parisian. The things we make ourselves do out of guilt… I’m wondering now too, what if we weren’t blogging/tweeting/instagramming? We would be able to knock off basically anything and no-one would know.
hmmm, ik snap je wel hoor, maar ik heb vaak ook iets van als het zo hard op elkaar lijkt ga ik niet elk patroon dat er is kopen. Soms kom je gewoon patronen tegen de al mega hard lijken op iets dat je al hebt en dan pas ik het een beetje aan. Ik heb soms ook dat ik een patroon koop en na de aanpassingen denk ik soms, op die tijd had het misschien ook al goed zelf kunnen tekenen. Ik snap wat je wil zeggen, maar ik denk dat het bij mij iets is van, als het vrij basis is of al hard lijkt op iets dat ik heb dan zal ik van daaruit verder werken, als er echt speciale details etc inzitten dan zal ik het wel kopen. Ik koop sowieso best veel patronen, maar als het verschil zo mini is, bv van de renfrew kan ik makkelijk een patroon met raglan mouwen maken dan ga ik er geen extra meer kopen. Het is een dubbele zeker bij kleine zelfstandige ontwerpers.
Ja heel veel patronen zijn natuurlijk ook min of meer hetzelfde maar dan met andere details, en dan kun je dat ook gewoon als inspiratie gebruiken. Of een simpel patroon als de Emery of de Peony als basis gebruiken en daar dan dingen aan aanpassen. Het is inderdaad een beetje dat dubbele gevoel. Maar aan de andere kant, ik heb ook veel patronen wel gekocht van Colette en daardoor voelt het ook wel weer anders. Hmm, ik ben er nog niet helemaal over uit 🙂
Ok, I will come clean. I’m cheap and chubby. Slot of Indies don’t fit me so if I like the look, I will find a similar big4 pattern. A trend is often something we have in another format. If you see a retail dress you like and try to make the same its ok, right?
Yes, trying to make something based on a retail dress is ok, but it feels like it’s a different thing. I do agree with you on the trend argument. And I think that patternmakers take inspiration from other patterns too for that matter, like with all the vintage details we have been seeing for the last year or so.
De mening zijn inderdaad verdeeld, maar wat ik vaak lees en dat is ook mijn mening: als je het alleen doet voor persoonlijk gebruik en niet van plan bent zo’n patroon te verkopen, lijkt het mij niet erg !! Wat je inderdaad ook zou kunnen doen, zoals één van de dames hierboven aangeeft, is dat je de bron van je inspiratie vermeldt. Copycats die iets namaken en datgene vervolgens onder hun eigen naam als zijnde hun eigen patroon te koop aanbieden, daar heb ik wel moeite mee !!!
Hoe vaak komt het niet voor dat ik mijn inspiratie van internet haal en probeer iets soortgelijks te maken. Ik verkoop het niet; het is voor mezelf, dus nee, ik voel me daar niet schuldig over!! En mocht ik het ergens publiceren (blog danwel facebook) vermeld ik altijd waar het idee vandaan komt.
Maar nogmaals, zolang je deze patronen niet gaat verkopen, maar alleen voor jezelf gebruikt, vind ik niet dat je je schuldig hoeft te voelen!! En trouwens, als je zo’n patroon moet kopen en vervolgens ik weet niet hoeveel aanpassingen eraan moet doen om het passend te maken, dan wordt het toch eigenlijk ook “een beetje van die-en-die en een beetje van mezelf” !!!!!!
Ik zou zeggen, ga lekker tekenen; doe ervaring op en we zien de leuke jurkjes wel voorbij komen !!!! ;o)!!!!!
Dank je wel Jacomijn, wat een heerlijk duidelijke mening! Misschien moet ik me er inderdaad niet zo druk om maken 🙂 ik maak me ook niet zo zeer druk om de juridische kant van het verhaal maar meer om de morele, alsof het een soort grijs gebied is. Want zo voelt het toch wel een beetje. Maar met bronvermelding en uitleg is het waarschijnlijk ook gewoon dikke prima.
Ik snap het wel, hoor!!! En er is niets mis mee als je geweten spreekt !!! :o)!!! Dat zouden meer mensen moeten hebben!!!
Maar bedenk: diegenen die nu hun patronen aanbieden, zijn waarschijnlijk ook ooit zo begonnen!! Want kijk maar es rond hoeveel patronen er wel niet op elkaar lijken !! :o)!!!
Veel succes !!!
De designer haalt zijn inspiratie ook ergens vandaan, niet? Ik ben het eens met de reacties hierboven: niet van wakker liggen, jij tekent je eigen patroon en hebt je laten inspireren door een ander ontwerp.
Bovendien: het meeste werk aan het verkoopbaar maken van een patroon is niet het bedenken van het ontwerp denk ik. Eerder het patroontekenen zelf en het schalen van de maten. En dat doe jij nu zelf. Ik heb er geen moeite mee, zolang het voor persoonlijk gebruik is.
Dat is natuurlijk ook zo, van het werk. En ook van de inspiratie. Ik heb eerlijk gezegd ook wel eens een vintage patroon op eBay oid zien staan waarvan ik dacht ‘hey, dat is net de Hazel’!
I think you can draft and sew whatever you want as long as it’s for personal use. Copying an existing pattern is a great way to learn how patterns work. Wouldn’t it be ridiculous if someones pattern would be in the way of your learning experience? I mean, I know we feel more personal and connected to indie pattern companies, but we shouldn’t take it too far. Trying to draft your own version of a pattern is completely ok imo!
Thanks Lisa! It is indeed a great way to learn. Best thing about sewing patterns as opposed to clothes from a shop are the technical drawings 😉
Bij copyright issues draait het erom of je toegang tot het origineel had en al dan niet bewust kopieerde. Het aantal ontwerpkeuzes is gelimiteerd en niemand kan copyright hebben op bv een cirkelrok. Als je lang naait kom je op een punt dat je (bijna) alles al hebt gezien. Zo maakte ik in de zeventiger jaren Tilly’s Miette en in de jaren negentig Sewaholic’s Cambie, met alle details als sweetheart neckline en geplooide schouderbanden. Het ligt soms dus ook aan je referentiekader: als ik diezelfde jurk nu zou bloggen vindt iedereen het een Cambie knock off 😉 Iedereen grijpt terug op dezelfde inspiratiebronnen en dan ontstaan doublures. Wat je niet in een oppervlakkige beschouwing kunt zien is de technische kwaliteit van een ontwerp. De Ladyskater en Moneta patronen hebben uiterlijk veel overeenkomsten, ik heb ze allebei. Wat een verschil in kwaliteit! Ieder van ons kan een leuke fit & flare jurk tekenen op een bierviltje. Hett omzetten van een schets in een patroon is vakwerk, waarbij de echte verschillen te vinden zijn in de technische details en de kwaliteit van de patroontekenaar. Het zou een interessante test zijn om te zien waar jouw Hazel verschilt van die van Colette, of natuurlijk alle vergelijkbare patronen uit Knipmode of Burda.
Bedankt voor je uitleg over de copyright regels! Zijn naaipatroon- of kledingdesigns dan niet te copyrighten, omdat ze bestaan uit een samenvoeging van bestaande vormen? Omdat je in principe een patroon ook kunt namaken door details uit andere patronen over te nemen en samen te voegen? Of heb ik het dan verkeerd begrepen?
Goed punt ook van de kwaliteit. Die zit natuurlijk niet alleen in het patroon maar ook in de werkbeschrijving, het gebruikte materiaal ed. Het zou inderdaad interessant zijn om te kijken naar mijn patroon en hoe dat verschilt/overeenkomt met het Colette patroon. De vorm van de patroondelen, pasvorm ed. Misschien wel een leuk experiment om te doen!
Copyright regels zijn heel complex en kunnen ook nog per land verschillen. Het is wel degelijk mogelijk om copyright op een patroon te hebben, maar dat is niet vanzelfsprekend. In dit geval is duidelijk dat jij de Hazel kende voor je begon te tekenen, dat is weer anders dan wanneer je toevallig op hetzelfde uitkomt. Ik begrijp daarom je morele dilemma. Toch zijn er ook bedrijven die er openlijk voor uit komen dat ze kopieren. Ik geloof dat StyleArc de hele garderobe die Kate Middleton onlangs in Australie droeg binnen een paar weken als patroon leverde. Of Knipmode, die de kleding van Maxima als uitgangspunt voor patronen neemt. Daar hoor je de ontwerpers ook niet over toch?
Dat is waar! Maar wat het voor mijn gevoel anders maakt is dat die ontwerpers een product maken, de kleding. En het patroon ervan is daar slechts een onderdeel van. Een naaipatroon is een product op zich, dat wordt verkocht. Maar misschien maak ik me er ook wel een beetje te druk over, ik ben in ieder geval heel blij met de reacties, en dat ik niet de enige ben die hier over twijfelt!
I think it’s OK, for a couple of reasons. Like Lisa above, I think if it’s for personal use, there’s no problem. And honestly – a lot of the patterns out there are just variations of the same thing! There isn’t too much “new” out there – there have been lots of times when a new pattern has come out, and then I see something just like it while perusing my patternmaking book, or some vintage patterns! I also think that for people who love the process of sewing and fitting, coming up with your own pattern is a natural progression of that process – it’s based not on wanting to cheat a designer out of some money, but on a desire to gain better understanding of how garments come together.
Yes, there are definately a lot of similar designs, either in contemporary or vintage patterns. And I think you mention a great thing there about the intent – not to save the money but indeed try it for the learning experience!
Ik geloof dat het wettelijk gezien voor eigen gebruik mag, maar eigenlijk heb jij het daar niet over. Het gaat om de kleine zelfstandige die je niet wilt benadelen, want feitelijk maakt het natuurlijk geen verschil of je nu Burda of Knip gebruikt of Colette. Ik zou me er alleen niet te druk over maken, wat Rachel al schrijft, ook designers gebruiken wat ze hebben gezien als inspiratie (en zij noemen hun bron er vaak niet bij als ik me niet vergis, dat zou ik sowieso wel doen).
En als het blijft knagen, kun je dilemma natuurlijk ook bij Colette neerleggen, kijken wat zij zeggen? Het is namelijk wel raar om een patroon te kopen waar je verder niks mee kunt of doet…
Dat vind ik eigenlijk wel een heel goed idee, ik ga ze mailen. Misschien vinden zij het wel helemaal geen probleem, en dan vind ik dat ook niet meer 🙂 Feitelijk maakt het inderdaad geen verschil maar gevoelsmatig wel, en dat zit me nu een beetje in de weg. Maar ik geloof dat de algemene consensus is dat het ook moreel gezien wel kan als je het alleen voor eigen gebruik doet, dus dat scheelt alweer!
Laat je het antwoord weten? Ik ben ook wel nieuwsgierig eigenlijk 😉 En kopieergedrag door de grote ontwerpers is natuurlijk wel een beetje anders. Er is wel een regel voor, iets van bij 7 aanwijsbare overeenkomsten is het plagiaat ofzo. Ik weet van (kleine) zelfstandigen die door grote bedrijven voor de rechter zijn gedaagd vanwege kopieergedrag (bijv. een tshirt in dezelfde kleur, met dezelfde mouwen (stof en patroon), op dezelfde plaats een bijna gelijke applicatie, voor de verkoop). Maar dan is het dus wel commercieel en dat is het allergrootste verschil met wat jij doet – alleen voor eigen gebruik. Stel dat ik Hazel had, had je het ook van mij kunnen lenen, dat is ook gewoon legaal.
Maar goed, voer voor discussie en geplagieerd worden is een heel lastig probleem, waar kleinere ondernemingen veel meer last van hebben, omdat het hen naar verhouding veel meer omzet kost, dus ik begrijp je gevoelsmatige verschil heel goed, zit zelf ook wel zo in elkaar. 😉
Jazeker! Ik heb het gevraagd en het is geen probleem voor individueel gebruik, wel als het met commerciële doeleinden gebeurt. Niks aan de hand dus 🙂 dat van het lenen had ik nog niet eens bedacht, dat is natuurlijk ook zo!
It’s so funny to me that a basic pattern style that I see in my patternmaking book, first published in 1987, can be claimed by a patternmaking company (or their fans).
Well I was 3 in 1987 so I don’t think I read that book 😉 I know that designers are inspired by others too, but my question was more about taking a specific design and basically making an exact (or at least I hope so, as I haven’t sewn it yet haha) copy of that – e.g. to knock off someone else’s work.
I think it is fine for lots of reasons. What is completely new these days? Most patterns and RTW are taken from “inspiration”. Isn’t that very thing discussed in “Devil Wears Prada”? Also, you are not doing it to sell the pattern or even to offer the instructions as a hack. If you weren’t going to buy the pattern anyway then no one is losing out. I think as long as you reference your inspiration and give credit where it is due, go for it!
Thanks! Reading all the opinions, I think it is actually fine as long as it’s just for personal use. I wasn’t going to buy the Hazel indeed, and am planning to link to the pattern as a reference, just like I did here. Someone suggested asking Colette how they think about it and I think I’ll do that, just to be sure (and because I’m curious :o) )
I think for personal use is fine. In a way there are no original ideas – some of the simpler basic patterns from independent companies (like Colette Ginger skirt or Sewaholic Hollyburn skirt for example) are totally classic and you could find similar in vintage or Big 4 patterns or easily make yourself.
I think because the independent companies exist in a way that is so linked with social media and their customers, much more so than the Big 4, and we ‘know’ the owners it feels like there is more of a conflict.
If you were copying a pattern exactly and claiming it as your own and selling it then there would be a problem but I think ‘inspiration’ is such a vague term that what you’re doing is fine.
I think it’s fine as long as it’s made for personal use and not personal gain. Imitation is the sincerest form of flattery, as they say, and there are a lot of hidden factors involved in making your own patterns, such as ease of fitting and, quite frankly, not wanting to spend money.